ΨΑΛΜΟΣ 102 (Μασ. 103)
Τῷ Δαυΐδ.
Ψαλ. 102,1 Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν
Κύριον καί, πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ·
Ψαλ. 102,1 Ω ψυχή μου, δοξολόγει ακατάπαυστα τον Κυριον, και
όλαι αι εσωτερικαί μου δυνάμεις, ο νους και η καρδία μου, ας δοξολογούν το
άγιον όνομά του, δια τα μεγαλεία και τας πολλάς του ευεργεσίας.
Ψαλ. 102,2 εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν
Κύριον καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ·
Ψαλ. 102,2 Δοξολόγει, ω ψυχή μου, τον Κυριον και μη λησμονής
ποτέ καμμίαν από τας ευεργεσίας του προς σέ.
Ψαλ. 102,3 τὸν εὐιλατεύοντα πάσας τὰς ἀνομίας
σου, τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου·
Ψαλ. 102,3 Δοξολόγει τον Θεόν σου, ο οποίος σου συγχωρεί όλας
τας ανομίας, θεραπεύει όλας τας σωματικάς και πνευματικάς ασθενείας σου.
Ψαλ. 102,4 τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν
ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς·
Ψαλ. 102,4 Αυτόν, που λυτρώνει και απαλλάσσει την ζωήν σου,
πολλές φορές, από την φθοράν του θανάτου και του άδου και περικοσμεί πάντοτε
την κεφαλήν σου, ωσάν με λαμπρόν στέφανον, με το πλήθος του ελέους και των
οικτιρμών του.
Ψαλ. 102,5 τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν
σου, ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου.
Ψαλ. 102,5 Δοξολόγησε τον Κυριον, ο οποίος χορταίνει με όλα τα
αγαθά τας ευγενείς επιθυμίας σου, ώστε η νεανική σου ηλικία και ακμή να
ανανεώνεται πάντοτε, όπως του αετού.
Ψαλ. 102,6 ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ Κύριος καὶ
κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις.
Ψαλ. 102,6 Ο Κυριος είναι εκείνος, που πάντοτε κάνει έργα
ελέους και ευσπλαγχνίας και αποδίδει το δίκαιον εις όλους τους αθώους
ανθρώπους, που αδικούνται.
Ψαλ. 102,7 ἐγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ
Μωυσῇ, τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ τὰ θελήματα αὐτοῦ.
Ψαλ. 102,7 Αυτός κατέστησεν στον Μωϋσήν γνωστούς όλους τους
τρόπους της ενεργείας του δια την απελευθέρωσιν του ισραηλιτικού λαού, εις δε
τον ισραηλιτικόν λαόν εφανέρωσε το θέλημά του.
Ψαλ. 102,8 οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ
Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος·
Ψαλ. 102,8 Ο Κυριος είναι οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος
και γεμάτος από ελέη.
Ψαλ. 102,9 οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ
εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ·
Ψαλ. 102,9 Δεν οργίζεται, δια να μας καταστρέψη τελείως, ούτε
κρατεί αιωνίαν την οργήν του.
Ψαλ. 102,10 οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐποίησεν
ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν,
Ψαλ. 102,10 Δεν μας ετιμώρησέ ποτέ ανάλογά με την βαρύτητα και το
πλήθος των ανομιών μας, ούτε και σύμφωνα με τας αμαρτίας μας ανταπέδωκεν εις
ημάς την πρέπουσαν τιμωρίαν.
Ψαλ. 102,11 ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ
τῆς γῆς ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν·
Ψαλ. 102,11 Διότι, όσον απροσμέτρητον είναι το ύψος του ουρανού
από την γην, τόσον μέγα και κραταιόν, τόσον αμέτρητον είναι το έλεος του Θεού
προς εκείνους που τον φοβούνται και τον ευλαβούνται.
Ψαλ. 102,12 καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ
δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν.
Ψαλ. 102,12 Οσον απροσμέτρητος είναι η απόστασις της ανατολής από
την δύσιν, τόσον απεμάκρυνεν από ημάς ο Θεός τας αμαρτίας μας, ώστε να είμεθα
απηλλαγμένοι από αυτάς.
Ψαλ. 102,13 καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱούς, ᾠκτείρησε
Κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν,
Ψαλ. 102,13 Οπως ευσπλαγχνίζεται ο στοργικός πατήρ τα παιδιά του,
έτσι και ο Κυριος σπλαγχνίζεται πάντοτε εκείνους, που τον φοβούνται.
Ψαλ. 102,14 ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμῶν, ἐμνήσθη
ὅτι χοῦς ἐσμεν.
Ψαλ. 102,14 Διότι αυτός γνωρίζει από τι επλάσθημεν, έχει πάντοτε
υπ' όψιν του, ότι είμεθα πλασμένοι από το ευτελές χώμα της γης.
Ψαλ. 102,15 ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι
αὐτοῦ· ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει·
Ψαλ. 102,15 Αι ημέραι του ανθρώπου ομοιάζουν με το εφήμερον
χόρτον του αγρού. Ετσι και αυτός σαν το άνθος του αγρού ανθίζει και φαίνεται
επ' ολίγον εις την γην.
Ψαλ. 102,16 ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, καὶ
οὐχ ὑπάρξει καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ.
Ψαλ. 102,16 Οταν δε καυστικός άνεμος περάση από το άνθος, το
καταστρέφει, το εξαφανίζει και έτσι αυτό δεν υπάρχει πλέον, δεν αφήνει κανένα
ίχνος στον τόπον του, ώστε κανείς να μη ξέρη, που είχε αυτό προηγουμένως
φυτρώσει. Ετσι και ο άνθρωπος έρχεται και παρέρχεται και γρήγορα λησμονείται.
Ψαλ. 102,17 τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος
καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοῖς
υἱῶν
Ψαλ. 102,17 Η ευσπλαγχνία όμως του Κυρίου απλώνεται εις αιώνας
αιώνων προς τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι τον φοβούνται. Και η δικαιοσύνη
του, φρουρός ασφαλής, παραμένει εις όλας τας γενεάς των ανθρώπων.
Ψαλ. 102,18 τοῖς φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ
καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς.
Ψαλ. 102,18 Των ανθρώπων εκείνων, οι οποίοι φυλάσσουν τον Νομον
του και έχουν πάντοτε στον νουν και την καρδίαν των τας εντολάς του, δια να τας
τηρούν και συμμορφώνωνται προς αυτάς.
Ψαλ. 102,19 Κύριος ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασε τὸν
θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει.
Ψαλ. 102,19 Ο Κυριος ητοίμασε και εστερέωσε τον θρόνον του υψηλά
στον ουρανόν και η βασιλεία του κυριαρχεί επί του σύμπαντος.
Ψαλ. 102,20 εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι
αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύϊ ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων
αὐτοῦ.
Ψαλ. 102,20 Δοξολογείτε, λοιπόν, τον Κυριον όλοι οι άγγελοι
αυτού, σεις οι οποίοι είσθε ισχυροί, ώστε να πράττετε το θέλημά του, πρόθυμοι
να ακούετε και να εκτελήτε την διαταγήν των λόγων του.
Ψαλ. 102,21 εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πᾶσαι αἱ
δυνάμεις αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ οἱ ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ·
Ψαλ. 102,21 Ευλογείτε τον Κυριον όλαι αι στρατιαί των αγγελικών
δυνάμεων, οι λειτουργοί αυτού, όλοι όσοι τηρούν το θέλημά του.
Ψαλ. 102,22 εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔργα
αὐτοῦ, ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ· εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον.
Ψαλ. 102,22 Ευλογείτε τον Κυριον όλα τα έργα, τα οποία υπάρχουν
εις κάθε τόπον της κυριαρχίας του. Ω ψυχή μου, δοξολόγει πάντοτε τον Κυριον.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.